Κατάγματα ισχίου σε ηλικιωμένους
Τα κατάγματα ισχίου σε ηλικιωμένα άτομα (συνήθως μετά την 7η δεκαετία της ζωής) είναι μία συχνή αιτία εισαγωγής σε ορθοπαιδικές κλινικές.
ΑΙΤΙΕΣ ΚΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΙΣΧΙΟΥ
Η συνήθης αιτία είναι τα αδύνατα οστά που σπάνε εύκολα και οι συχνές πτώσεις.
- Τα αδύνατα οστά οφείλονται κυρίως σε οστεοπόρωση, αλλά και σε άλλους παράγοντες όπως ανεπάρκεια βιταμίνης D, διαβήτης, αλκοοολισμός, χρόνιες παθήσεις, δύσκολη και μειωμένη κινητικότητα για μεγάλα χρονικά διαστήματα, που απαντώνται συχνά σε ηλικιωμένους.
- Οι συχνές πτώσεις οφείλονται σε ανεπάρκεια μυών, έλλειψη επαρκούς ισορροπίας, προβλήματα όρασης, ακοής κ.λπ.
ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ
Τα τελευταία χρόνια λόγω της αύξησης του προσδόκιμου επιβίωσης έχουν αυξηθεί τα συγκεκριμένα κατάγματα, ενώ συνήθως συνυπάρχουν και άλλες χρόνιες παθήσεις που απαιτούν κι αυτές την κατάλληλη προσοχή. Γι’ αυτόν το λόγο είναι πλέον συνήθης πρακτική η οργάνωση μονάδων αντιμετώπισης των καταγμάτων με ορθοπαιδικούς, παθολόγους και φυσιοθεραπευτές. Η προσοχή όλων δίνεται ώστε ο ασθενής να χειρουργηθεί το συντομότερο δυνατόν, (μέσα στο πρώτο 24ωρο από το ατύχημα) και πάντως όχι μετά από τις 48 ώρες, γιατί έχει διαπιστωθεί ότι μετά το διάστημα αυτό αυξάνουν οι επιπλοκές, όπως κατακλίσεις, επιδείνωση καρδιοαναπνευστικών προβλήματων, πνευμονική εμβολή, λοιμώξεις αναπνευστικού και ουροποιητικού και άλλες.
“Είναι πλέον αποδεκτό διεθνώς, ότι ο ασθενής κινδυνεύει περισσότερο αν δε χειρουργηθεί, παρά εάν χειρουργηθεί. Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι ο ασθενής με τα περισσότερα προβλήματα, που καθιστούν την επέμβαση υψηλού ρίσκου, είναι αυτός που τη χρειάζεται περισσότερο για να έχει πιθανότητες επιβίωσης.”
Ο ασθενής αμέσως μετά την εγχείρηση πρέπει να αρχίζει φυσιοθεραπευτική αγωγή με σκοπό να επανέλθει η κινητικότητά του το συντομότερο δυνατόν σε παρόμοια κατάσταση με αυτή προ του ατυχήματος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αν δε γίνει σωστή και γρήγορη αντιμετώπιση του προβλήματος η θνησιμότητα ξεπερνά το 20% τον πρώτο χρόνο, ενώ από αυτούς που επιζούν 1 στους 2 δεν επανέρχεται ποτέ στην προ του κατάγματος κινητική κατάσταση.
Διακρίνονται σε:
- Υποκεφαλικά ή ενδοκαψικά
- Περιτροχαντήρια ή εξωκαψικά (διατροχαντήρια και υποτροχαντήρια)
Θεραπεία:
- Τα υποκεφαλικά αντιμετωπίζονται χειρουργικά με ημιολική αρθροπλαστική (bipolar) λόγω υψηλού κινδύνου για άσηπτη νέκρωση της μηριαίας κεφαλής.
- Τα περιτροχαντήρια αντιμετωπίζονται επίσης χειρουργικά με ολισθαίνοντα ήλο (Richard’s – DHS) και γ-nail.
Φωτογραφία περιστατικού μας, που αντιμετωπίσθηκε με γ-nail: